Ο κουραμπιές της Σμύρνης

Υλικά Συνταγής:
1/2 κιλό φρέσκο βούτυρο
1 κιλό αλεύρι (όσο αλεύρι ”ζητήσει”)
100 γραμμ. ζάχαρη

2 κρόκους αυγών
1 ποτ. αλισίβα (σταχτόνερο)
1/2 ποτ. του κρασιού κονιάκ
1/2 κιλό αμύγδαλα

1/3 κουταλάκι κανέλα
λίγο ανθόνερο
αρκετή ζάχαρη άχνη , για πασπάλισμα

Εκτέλεση:

Η πιθανότερη εκδοχή της «άφιξης» του κουραμπιέ στην Ελλάδα, όπως και πολλών άλλων συνταγών είναι να έφτασαν στη χώρα με τις αποσκευές των προσφύγων από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από τη Σμύρνη.
Παρόλα αυτά το έθιμο του κουραμπιέ, πασπαλισμένου με ζάχαρη άχνη έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι απαραίτητα μόνο κατά τη διάρκεια των γιορτών των Χριστουγέννων.
kurabiye στα τούρκικα σημαίνει μπισκότο, βούτημα ή σε «άπταιστη» ελληνική μετάφραση κουραμπιές. Φαίνεται πως η εν λόγω έννοια στην τούρκικη γλώσσα προσδιορίζει μια σειρά από γλυκίσματα και όχι τον ελληνικό πασπαλισμένο με άχνη κουραμπιέ. Αναλύοντας περισσότερο τη λέξη θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ρίζες της στις λέξεις kuru που σημαίνει στεγνός, ξερός και biye που είναι δάνειο από τα λατινικά για τη λέξη biscuit-μπισκότο. Το biscuit τώρα είναι η τεχνική του διπλοφουρνίσματος, αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν δίπυρον και αφορούσε την τεχνική αρτοποίησης που αφαιρούσε με το ψήσιμο την υγρασία από τα σκευάσματα ώστε να αντέχουν περισσότερο στο χρόνο.
Στην ουσία το γλυκό αυτό είναι ένα δάνειο της Ανατολής από τις κουζίνες ζαχαροπλαστικής της Δύσης.

Στρώνουμε λαδόκολλα στη λαμαρίνα του φούρνου, αραδιάζουμε τα αμύγδαλα πάνω της και τα ψήνουμε στους 160° C, στις αντιστάσεις, για 7 – 8 λεπτά, ή στον αέρα, για 6 – 7 λεπτά

Τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα κοπανούμε σε χοντρά κομμάτια στο γουδί

Xτυπάμε πολύ καλά το βούτυρο, μέχρι να ασπρίσει και να αφρατέψει (όσο περισσότερο το χτυπάμε , τόσο πιο αφράτοι και τραγανοί θα γίνουν οι κουραμπιέδες).

Προσθέτουμε τη ζάχαρη, τους κρόκους, την αλισίβα, 

το κονιάκ την κανέλα και 

ρίχνουμε τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και ξαναχτυπάμε για ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Στο τελος ριχνουμε λίγο λίγο το  αλεύρι (κ ο σ κ ι ν ι σ μ έ ν ο), ενώ δουλεύουμε τη ζύμη.

Η ζύμη θα Π Ρ Ε Π Ε Ι να είναι μ α λ α κ ι ά και β ο υ τ υ ρ ά τ η, ελαφρώς κολλώδης, αλλά όχι τόσο που να μην πλάθεται, διαφορετικά θα πρέπει να συνεχίσουμε το χτύπημα για λίγα ακόμη λεπτά.

Πλάθουμε τους κουραμπιέδες τα βάζουμε σε λαμαρίνα και τους ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160° – 170° C, για 25 με 30 λεπτά, στη μεσαία σχάρα και στον αέρα τώρα, ανάλογα με το μέγεθος που τους πλάσαμε. Θα τους δούμε να ροδίζουν και να σκάνε από πάνω. Τότε είναι έτοιμοι. Τα βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσουν πολύ καλά. Για να αρωματίσουμε τους κουραμπιέδες με ανθόνερο , τους ραντίζουμε μόλις τους βγάλουμε από το φούρνο! Σε όσους δεν αρέσει το ανθόνερο, ωραίο άρωμα δίνει και η βανίλια!

Κοσκινίζουμε μέρος από την άχνη πάνω σε ένα ταψί, να δημιουργηθεί μία λευκή στρώση.

Εκεί πάνω τοποθετούμε τους κουραμπιέδες και τους πασπαλίζουμε ξανά με άχνη.

Το πιο σημαντικό απ'ολα είναι να χτυπηθεί πολύ καλά το βούτυρο!!!!
Συνήθως από το αλεύρι μου περισσεύει περίπου 1 χούφτα, αλλά δεν είναι και απόλυτο. Κοιτάξτε να έχετε μια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια. (Οπότε όσο αλεύρι ”ζητήσει” το μείγμα)!!!!
Tο αφράτεμα του βουτύρου με τη ζάχαρη απαιτεί πολύ δυνατό χτύπημα. Όμως, μόλις προστεθεί το αλεύρι, πρέπει το χτύπημα να γίνεται αργά, σε χαμηλή ταχύτητα, για να μην καταστραφεί η αφράτη υφή που έχει αποκτήσει το μείγμα.
Oι κουραμπιέδες ψήνονται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Θέλουν λίγη προσοχή στο ψήσιμο, γιατί αν δεν ψηθούν καλά θα κολλάνε!
Επίσης, καβουρδίζω τα αμύγδαλα στο φούρνο, χωρίς προσθήκη βουτύρου.
Αντί για ανθόνερο μπορούμε να προσθέσουμε 1 φασόλι βανίλιας στη ζύμη.
Απαραίτητο είναι να ζαχαρωθούν όταν είναι κρύοι, γιατί, αν είναι ζεστοί, η πρώτη στρώση ζάχαρης δημιουργεί ένα χοντρό υπόστρωμα που δεν είναι ευχάριστο όταν το τρώμε.
Πρέπει να τους σκεπάζουμε καλά γιατί απορροφούν πολύ εύκολα υγρασία, νοτίζουν και χάνουν την τραγανή υφή τους.
Η συγκεκριμένη συνταγή δίνει γύρω στους 60-65 κουραμπιέδες